In 2008 zijn wij met ons viertjes naar The Okanagan Valley in British Columbia, Canada verhuisd.

Sinds najaar 2011 zoek ik samen met de kinderen mijn weg in Canada.

De bedoeling van deze blog is om geinteresseerden op de hoogte te houden van ons wel en wee....

Voel je vrij om te reageren!






























Friday, March 30, 2012

Op wielen...

Een paar blogs terug schreef ik al over de uitdagingen die je tegen komt als 'single mom'.
Ik doe het allemaal, ik moet, heb geen keuze.
En soms is het me allemaal teveel.
Je moet alles alleen doen, je moet overal zelf achteraan gaan, je moet alle beslissingen zelf nemen, je moet zelf alles uitvogelen.

Maar soms, als ik 's-avonds alleen op de bank zit, denk ik, ach er is eigenlijk niets veranderd.
En als ik alleen naar bed toe ga, denk ik: ook hier is niets veranderd. Want ik moest al jaren elke avond alleen naar bed toe.

Al maanden is het mijn grootste uitdaging om financieel rond te komen. Met mijn huidige inkomsten kan ik onmogelijk met 2 kinderen rondkomen.

Bij de SPCA geven ze me niet genoeg uren. En alles wat ik daar verdien wordt van mijn income assistance afgetrokken. Dus in feite sta ik daar voor niets te werken.
Daar word ik niet blij van.

Gelukkig komt de zomermarkt er weer aan.
Ik heb mijn assortiment uitgebreid met 'Real dutch Boterkoek' eens kijken of ze dat lusten...

Verder heb ik afgelopen week mijn permit aangevraagd om mijn stroopwafels ter plekke op de markt te kunnen bakken. En zo'n permit kost ook weer geld, maar als het goed is levert het natuurlijk ook weer wat op.

Simpel, je koeken bakken op de markt...dat zou je denken... in Nederland staat op elke markt wel iemand met verse stroopwafels.

Maar hier willen ze dat ik warm en koud stromend water heb, en een dubbele spoelbak.
Ook heb ik een koelkast op precies 4 graden C nodig. En dus ook stroom.
Bovendien mag ik het deeg niet in mijn eigen keuken klaarmaken, als ik mijn koeken op de markt bak...nee, het deeg moet in een profesionele keuken worden klaar gemaakt!
Ook moet ik blikjes of flesjes met frisdrank erbij gaan verkopen. (da's nog te overzien)
En als ik mijn stroopwafelijzer op een tafel zet op de markt, dan moet ik er minstens 2 tafeltjes met stoeltjes bij zetten, zodat mijn klanten kunnen zitten!
Maar als ik mijn stroopwafelijzer op een karretje heb staan... dan hoeft dat weer niet!
Wat een gezeur!
Maar goed, zo is de regelgeving hier...

Dus wordt er druk gewerkt aan een karretje voor me.
En ik hoop dat ik snel wat hoor van de inspecteur...

Als alles doorgaat staat me een drukke zomer, met weinig vrije tijd te wachten.
En ik hoop dat ik genoeg kan verdienen om de volgende winter financieel gezien door te gaan komen...

Ik ga ervoor... ik moet wel!

4 comments:

  1. Je bent een moedig mens! Af en toe even een dip(je) hoort erbij en daarna de schouders er weer onder. Respect!

    ReplyDelete
  2. Het is allemaal erg heftig en ik hoop/duim voor je dat het gauw bergopwaarts gaat.
    Maar misschien een domme vraag of een te persoonlijk, maar doen jullie co-ouderschap? Dat je dingen betreffende de kids om z'n minst kunt delen?
    Heel fijn weekend!
    Claudia

    ReplyDelete
  3. Wat een gedoe zeg. En ik dacht dat ze in Nederland veel 'red tape' hadden. Veel succes met je stroopwafelkarretje en dat je maar veel stroopwafels en boterkoeken mag verkopen!

    ReplyDelete
  4. Het is soms onvoorstelbaar waar je hier allemaal permits voor nodig hebt. In Toronto net zo. Zo verdient de gemeente lekker geld.

    ReplyDelete