In 2008 zijn wij met ons viertjes naar The Okanagan Valley in British Columbia, Canada verhuisd.

Sinds najaar 2011 zoek ik samen met de kinderen mijn weg in Canada.

De bedoeling van deze blog is om geinteresseerden op de hoogte te houden van ons wel en wee....

Voel je vrij om te reageren!






























Monday, August 22, 2011

Zucht....


M'n arme pootje....

Ok.... ik had al 4 dagen braaf met mijn enkel op de bank gelegen, alle films die er werden uitgezonden heb ik gezien.... ik was er eigenlijk wel een beetje klaar mee!

Op woensdagavond kreeg ik van de buurman een paar krukken te leen, zodat ik toch een beetje rond kon huppelen.

De zwelling was niet er echt minder op geworden, en echt blauw was nog steeds niet.
Elke dag kon ik mijn enkel al een beetje meer bewegen.

Maar op (sterk) aanraden van Kees, van wiens paard ik was afgevallen, ben ik donderdagochtend toch maar naar de huisarts gegaan.
Deze schreef mij rust en fysio voor, en hij wilde dat er voor de zekerheid foto's van mijn enkel zouden worden gemaakt.

Nou die foto's zijn donderdag meteen gemaakt, en als er iets op te zien zou zijn, dan zou de assistente mij bellen.

Zaterdag ben ik voor de 1e x weer naar de markt gegaan, en ik was blij dat ik weer een beetje actief kon zijn.

Ondertussen had ik nog niets gehoord van de assistente, dus ik ging er gezellig van uit dat er niets aan de hand was, behalve een flinke kneuzing.

Vanmiddag had ik een afspraak met Kees staan voor fysio, hij heeft toen eerst het resultaat van de foto's opgevraagd.... en....
....'tis gebroken.

Dus ik heb zojuist maar weer braaf op de bank plaatsgenomen.... laptop bij de hand.... de tv gaat zometeen aan....

'es kijken of iemand voor mij een glaasje wijn wil inschenken!





10 comments:

  1. Fuck, das effe een tegenvaller. dus ze hebben hellemaal niet gebeld vanuit het ziekenhuis?? nou veel beterschap meisje en een dikke knuffel

    ReplyDelete
  2. Nou dat glaasje wijn inschenken zal ik dan maar doen....is er iets veranderd dan? ;-)

    ReplyDelete
  3. zit dat er nu nog steeds op, die tape?
    ziet er een beetje strak uit......openknippen als de teentjes blauw worden!
    Ik weet best dat het heul frustrerend is, ik kan het ook helemaal niet, maar probeer er ook van te genieten even.....Sterkte!

    ReplyDelete
  4. Heel veel beterschap gewenst! Hoop dat het snel heelt!
    Chantal & Suus

    ReplyDelete
  5. Lijkt wel het ziekenhuis in Geldrop 2 jaar geleden. Daar ging ik ook naar de EHBO met een gebroken elleboog.
    Neuuuuuu tis niet gebroken...
    De volgende ochtend (gelukkig geen dagen later) belde er iemand die nog eens naar de foto had gekeken en het was TOCH gebroken.
    Tis overal hetzelfde blijkbaar.
    Any how, heel veel beterschap! Misschien een tip.... ik zit "onverwachts bezoek" te kijken. Leuk programma..... Enne.. je kunt je er ook voor opgeven!
    STerkte!
    Gr. Claudia

    ReplyDelete
  6. Balen joh. Heel veel sterkte en hoop dat je snel weer op de been bent. groetjes

    ReplyDelete
  7. Ja hoor! Heb jij weer. Wat een pech. Moet je pootje dan niet in het gips om het sneller te laten genezen en je minder pijn zult ervaren?
    Veel sterkte!!

    ReplyDelete
  8. Wat aardig van je om op deze manier solidair te zijn met het moederhert uit je verhaal in juni. Allebei een gebroken pootje, dat schept een band.
    Beterschap en groetjes, ook aan je personeel ; )

    ReplyDelete
  9. Hi Anne, bedankt voor je berichtje!
    Ik hoop alleen dat mijn voet iets rechter komt te staan als het pootje van het hert! ( we noemen haar Limpy!)

    ReplyDelete